Γιατί χρησιμοποιούνται οδοντικά εμφυτεύματα;

Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι συνήθως η καλύτερη λύση όταν πρόκειται για την επίτευξη μιας αισθητικά και λειτουργικά υψηλής ποιότητας οδοντοστοιχίας. Οι κλασικές μέθοδοι θεραπείας συχνά συνδέονται με δυσάρεστα μειονεκτήματα. Όταν χάνεται ένα δόντι, το οστό καταστρέφεται όταν δεν υπάρχει φορτίο (όπως ένας μυς). Οι εκφράσεις του προσώπου αλλάζουν.

Τα δόντια και οι οδοντοστοιχίες που υποστηρίζονται από εμφυτεύματα αντικαθιστούν τα χαμένα δόντια. Τα οδοντικά εμφυτεύματα ασκούν φυσική πίεση στα οστά, δίνουν ξανά στήριξη στις προσθέσεις και αποτρέπουν τα επώδυνα σημεία πίεσης. Οι ασθενείς αποκτούν μια αίσθηση ασφάλειας όταν μιλούν, τρώνε ή γελούν.

Μια μονή στεφάνη ή γέφυρα που υποστηρίζεται από εμφύτευμα κλείνει το κενό των δοντιών χωρίς να χρειάζεται να τροχίσουμε τα γειτονικά δόντια. Με τη συμβατική λύση, τα γειτονικά δόντια πρέπει να τροχιστούν από όλες τις πλευρές για να μπορέσουν σε αυτά να στερεωθούν στεφάνη ή γέφυρα. Με εφαρμογή του εμφυτεύματος, η υγιής οδοντική ουσία των διπλανών δοντιών γλιτώνει.

Γιατί λοιπόν χρησιμοποιούνται οδοντικά εμφυτεύματα αντί για κλασικές, αφαιρούμενες οδοντοστοιχίες; Τα εμφυτεύματα αντικαθιστούν τα δόντια που λείπουν και προσθέτουν βάρος στο οστό. Μεταφέρουν τις δυνάμεις μάσησης στο γύρω οστό και έτσι καθοδηγούν τον φυσικό μεταβολισμό του. Έτσι αποτρέπεται η τρομακτική απώλεια οστικής μάζας (ατροφία) που προκαλείται από την έλλειψη δυνάμεων.

Οι οδοντοστοιχίες που υποστηρίζονται από εμφυτεύματα επιτρέπουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα μάσησης. Επιπλέον, οι οδοντοστοιχίες που υποστηρίζονται από εμφύτευμα γίνονται αντιληπτές ως πολύ πιο άνετες σε σύγκριση με την κλασική πρόθεση, ειδικά σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Για ποιους είναι κατάλληλα τα οδοντικά εμφυτεύματα;

Μετά την απώλεια δοντιών, τίθεται το ερώτημα ποιες οδοντοστοιχίες είναι η καλύτερη και ιατρικά πιο λογική λύση για τον ασθενή; Τα μειονεκτήματα μιας συμβατικής γέφυρας και τα πλεονεκτήματα μιας λύσης εμφυτεύματος συχνά δεν είναι γνωστά. Μόνο μετά από συνεννόηση με τον οδοντίατρο μπορεί να διευκρινιστεί το ερώτημα σχετικά με το ποσό που πρέπει να προγραμματίσετε για τα νέα σας δόντια και ποιες προσδοκίες μπορούν να τεθούν για τις νέες οδοντοστοιχίες.

Τα εμφυτεύματα παρέχουν αυτοπεποίθηση. Σε οποιαδήποτε ηλικία

Κατ' αρχήν, τα οδοντικά εμφυτεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ενήλικες σχεδόν κάθε ηλικίας. Εξαίρεση αποτελούν τα παιδιά και οι έφηβοι στη φάση της ανάπτυξης. Η σωματική ανάπτυξη πρέπει να έχει ολοκληρωθεί για την έναρξη της θεραπείας εμφυτευμάτων. Δεν υπάρχει ανώτατο όριο ηλικίας.

Εκτός από τη φυσιολογική ικανότητα επούλωσης πληγών και τη γενική υγεία, οι βασικές προϋποθέσεις για την εμφύτευση είναι η επαρκής παροχή οστού από άποψη ποιότητας και όγκου. Εάν ο όγκος των οστών δεν επαρκεί για την τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος, μπορεί να δημιουργηθεί ο σχηματισμός νέου οστού ή να αντισταθμιστεί το έλλειμμα με την αφαίρεση του ίδιου του οστού του ασθενούς από άλλο σημείο του σώματος.

Ασθένειες όπως μεταβολικές παθήσεις, ασθένειες του ήπατος, των νεφρών, του αίματος και των οστών πρέπει να μελετηθούν και βεβαίως μπορεί να μην συνιστάτε η εμφύτευση. Η αυξημένη κατανάλωση νικοτίνης αποτελεί βασικός κίνδυνος για την επιτυχία της εμφύτευσης. Η καλή στοματική υγιεινή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της οδοντιατρικής εμφύτευσης. Οι περιοδοντικές παθήσεις πρέπει να διορθώνονται πριν από την εμφύτευση και τα ούλα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από φλεγμονή. Ο επαγγελματικός καθαρισμός των δοντιών στο οδοντιατρείο συμβάλλει επίσης για την επιτυχία της εμφύτευσης. Πριν και μετά τη θεραπεία εμφύτευσης, ο ασθενής πρέπει να είναι ακολουθεί τακτική προφυλακτική φροντίδα.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι;

Οι ιατρικές ή χειρουργικές παρεμβάσεις συνδέονται με κινδύνους. Παρά τα εξελιγμένα σχέδια εμφυτευμάτων, την πολυετή εμπειρία και τις νέες, λιγότερο επεμβατικές μεθόδους εμφύτευσης και τις χειρουργικές τεχνικές με τη βοήθεια υπολογιστή, επιπλοκές μπορούν επίσης να εμφανιστούν στην εμφυτευματολογία, όπως σε κάθε ιατρική θεραπεία. Πριν από τη διαδικασία, ο γιατρός σας θα σας ενημερώσει λεπτομερώς για τους πιθανούς κινδύνους της θεραπείας.

Σε αυτό το σημείο, αναφέρονται μόνο μερικοί κίνδυνοι ως παραδείγματα:

Διεγχειρητικές Επιπλοκές

Γενικές αντιδράσεις σε αναισθητικό

Τραυματισμοί σε σημαντικές ανατομικές δομές

Βλάβη στα νεύρα, ειδικά στην περιοχή της κάτω γνάθου του νεύρου της κάτω γνάθου.

Μετεγχειρητικές επιπλοκές. Οι τραυματισμοί στα αιμοφόρα αγγεία μπορεί να οδηγήσουν σε φλεγμονή, οίδημα και αιμορραγία.

Σοβαρές υποκείμενες ασθένειες και η χρήση φαρμάκων μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τον κίνδυνο απώλειας εμφυτεύματος.

Ακολουθούν ορισμένες από τις αυξήσεις κινδύνου:

Διαταραχή πήξης του αίματος

Σοβαρή καρδιαγγειακή νόσο

Ασθένειες που απαιτούν θεραπεία με κορτιζόνη

Μειωμένη άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω θεραπειών κορτιζόνης

Θεραπεία με ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία έντονες διαταραχές επούλωσης τραυμάτων

Μεταβολικά νοσήματα όπως μη ελεγχόμενος σακχαρώδης διαβήτης, αυτοάνοσα νοσήματα

Ορισμένες δυσανεξία στα φάρμακα

Ορισμένες διαταραχές των οστών που απαιτούν ενδοφλέβια δόση διφωσφονικών φαρμάκων.

Μακροχρόνιες επιπλοκές

Οι μακροχρόνιες (όψιμες) επιπλοκές από τα εμφυτεύματα είναι σπάνιες. Συχνά οφείλονται σε χρόνιες λοιμώξεις ή σε κακή στοματική υγιεινή. Η περιεμφυτευματίτιδα (φλεγμονή και υποχώρηση του βλεννογόνου και του οστού στην περιοχή ενός ή περισσότερων εμφυτευμάτων) είναι βιολογικές επιπλοκές με μολυσματική αιτία. Η περιεμφυτευματίτιδα προσβάλλει το οστό που βρίσκεται δίπλα στο εμφύτευμα. Παρουσιάζεται απώλεια οστικής μάζας που σχετίζεται με λοίμωξη γύρω από το εμφύτευμα.